فعالیت بدنی و سبک زندگی تاثیری متفاوت بر قند خون افراد دارد
این با من: خراسان رضوی پژوهشگران گفتند که عوامل سبک زندگی و فعالیت بدنی بر مقادیر گلوکز دو ساعته در افراد دچار دیابت نوع دو تاثیر دارد.
دیابت نوع دو، اختلال متابولیک است که میلیونها نفر در سراسر دنیا را تحت الشعاع قرار می دهد. اصلاح سبک زندگی، ازجمله تغییر در رژیم غذایی و فعالیت بدنی، به صورت گسترده ای بعنوان رویکرد درمانی اولیه سفارش می شود. در واقع، اتخاذ سبک زندگی سالم می تواند حساسیت به انسولین را افزایش داده و کنترل قند خون را بهبود بخشد.
در مقاله «بررسی تأثیر عوامل شناختی بر درمان بیماری دیابت نوع دو در یزد»، انتشار یافته در فصلنامه مطالعات روان شناسی بالینی آمده است، بیماری دیابت از شایع ترین بیماری های در ارتباط با سوخت وساز بدن است که منجر به عوارض ناتوان کننده می شود و کنترل این بیماری نیازمند تغییر سبک زندگی است.
همین طور نتایج مقاله «اثر زمان بندی فعالیت ورزشی بر مقادیر گلوکز پس از وعده های غذایی در زنان چاق»، انتشار یافته در مجله پزشکی دانشگاه اراک نشان داد، ارزیابی پایش گلوکز بعد از وعده های غذایی در شرایط زندگی عادی اهمیت دارد، برای اینکه نتایج مطالعات اخیر نشان داده است که روش های آزمایشگاهی معمول مانند آزمون تحمل گلوکز خوراکی بطور دقیق نمی توانند تأثیر فعالیت بدنی بر تنظیم گلیسمی را نشان دهند. در همین رابطه، نشان داده شده است که متابولیسم گلوکز با پایش مداوم قند خون تا بالاتر از ۲۴ ساعت بعد از فعالیت ورزشی حاد مقاومتی و فعالیتهای تداومی با شدت متوسط در افراد دچار دیابت نوع دو بهبود می یابد.
پژوهشگران این مقاله اظهار کردند: در ارتباط با آثار فعالیت ورزشی حاد بر سیستم های پایش مداوم قند در افراد بدون مبتلاشدن به دیابت نوع دو اطلاعات محدودی وجود دارد. گزارش شده است که یک جلسه فعالیت ورزشی مقاومتی و همین طور تداومی، منجر به بهبود تنظیم گلیسمی در افراد دچار اختلال تحمل گلوکز می شود. ازاین رو سیستم های پایش مداوم قند بعنوان ابزاری باارزش برای ارزیابی تأثیر فعالیت ورزشی بر روند پایش قند خون در افراد دچار دیابت نوع دو یا در معرض خطر دیابت نوع دو و در نتیجه کاهش بیماری های قلبی عروقی مطرح گردیده است.
در نتایج مقاله «تأثیر متفاوت عوامل سبک زندگی بر مقادیر گلوکز دو ساعته در افراد دچار دیابت نوع دو: پتانسیل برای مداخلات شخصی تر» انتشار یافته در نشریه بی ام جی نیز مشخص شد که شخصی سازی سفارش های سبک زندگی، با درنظر گرفتن پس زمینه بیولوژیکی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی فرد، امکان دارد مشارکت طولانی مدت و نتایج بهینه سلامت را آسان کند.
از آنجاییکه تأثیر عوامل سبک زندگی متمایز بر غلظت گلوکز خون امکان دارد بطور قابل توجهی در میان افراد متفاوت باشد، سفارش های شخصی باید بطور ایده آل پاسخ گلوکز فردی به سبک زندگی را درنظر بگیرد. بعنوان مثال، پاسخ گلوکز بعد از غذا به وعده های غذایی یکسان در بین افراد یک گروه ۸۰۰ نفری از افراد بدون دیابت بسیار متغیر بود. همچنین، پاسخ گلیسمی به یک وعده غذایی غنی از نشاسته در میان ۱۰ فرد دچار دیابت نوع دو بطور قابل توجهی متفاوت گزارش و ۵۰ دقیقه پیاده روی پیش از شام موجب افزایش غلظت گلوکز بعد از غذا در بعضی افراد و کاهش آن در بعضی دیگر در گروه ۸۰ نفری دچار دیابت نوع دو شد.
ارائه مشاوره شخصی سازی شده در مورد سبک زندگی مستلزم آگاهی از چگونگی تأثیر ابعاد مختلف سبک زندگی بر تنظیم گلوکز به خودی خود و همین طور دانش در مورد تغییرات بین فردی در آنست. مولفه های مهمی که باید در مداخله سبک زندگی برای دیابت نوع دو گنجانده شود، فعالیت بدنی، مصرف رژیم غذایی و خواب است.
تأثیر این مؤلفه های سبک زندگی، بر کنترل قند خون در بیماران دچار دیابت نوع دو در محیط های تحقیقاتی بسیار کنترل شده به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است. با این وجود، مطالعات تحت چنین شرایط کنترل شده ای، که اغلب بر تأثیر مؤلفه های سبک زندگی بصورت مجزا تمرکز می کنند، امکان دارد نتوانند بطور کامل تأثیرات سبک زندگی یا تعامل بین اجزای متمایز را بر کنترل گلوکز در زندگی روزمره نشان دهد.
پژوهشگران در مطالعه حاضر از انواع حسگرها و برنامه ها برای نظارت بر میزان مصرف رژیم غذایی، فعالیت بدنی، خواب و غلظت گلوکز در افراد دچار دیابت نوع دو در زندگی واقعی استفاده کردند. بعد از آن، یک مدل خطی با اثرات آمیخته برای تعیین این که کدام یک از این خاصیت های سبک زندگی، در بازه های زمانی از پیش تعیین شده، بیشترین تاثیر را بر غلظت گلوکز دو ساعت بعد دارد، استفاده شد.
۳۸ شرکت کننده دچار دیابت نوع دو که با سفارش های سبک زندگی و یا مصرف قرص متفورمین تحت درمان قرار گرفتند، فعالیت بدنی، خواب و رژیم غذایی خودرا پیگیری کردند، در حالیکه بطور مداوم غلظت گلوکز را برای ۱۱ دوره چهار روزه متوالی کنترل کردند. یک مدل خطی با اثرات آمیخته برای تعیین کمیت اثر خواب، استرس، گلوکز فعلی، مصرف کربوهیدرات و ورزش بر سطح گلوکز دو ساعت بعد استفاده شد.
یافته ها
مدل نهایی، مصرف کربوهیدرات (گرم) در پنج دقیقه گذشته و همین طور در ۳۰ دقیقه گذشته، مدت زمان خواب در طول شب قبل (ساعت ها) و فعالیت بدنی (معادل متابولیک) در ۱۲ ساعت گذشته را بعنوان اثرات ثابت قابل توجهی شناسایی کرد که غلظت گلوکز دو ساعته بعد را تحت الشعاع قرار می داد.
علاوه بر این، دریافت کربوهیدرات در پنج و ۳۰ دقیقه گذشته و فعالیت بدنی در ۳۰ دقیقه گذشته و آینده بعنوان اثرات تصادفی یا فردی درنظر گرفته شد. بااینکه مصرف کربوهیدرات منجر به افزایش غلظت گلوکز دو ساعته در همه افراد شد، اما میزان این اثر بین افراد متفاوت بود. فعالیت بدنی روی غلظت گلوکز دو ساعته در افراد نیز از نظر میزان افزایش یا کاهش متفاوت بود.
نتیجه گیری
مصرف کربوهیدرات، خواب و فعالیت بدنی در مقاطع زمانی خاص، اثرات ثابت و نیز اثرات فردی بر غلظت گلوکز دو ساعته در افراد دچار دیابت نوع دو می گذارد و تفاوت های بین فردی در پاسخ گلیسمی به مولفه های سبک زندگی نیاز به مشاوره شخصی در کنترل دیابت نوع دو دارد. دانستن اثرات حاد عوامل سبک زندگی بر غلظت گلوکز برای یک فرد، پیش نیاز سفارش های دقیق شیوه زندگی برای بهبود کنترل قند خون، بعنوان مثال، برای جلوگیری از مقادیر بالای گلوکز در افراد دچار دیابت نوع دو است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب