بررسی الگوهای برنامه ریزی درسی در دانشگاه های ایران
این با من: برنامه ریزی درسی، یکی از مهم ترین ابزارهای دستیابی به اهداف نظام آموزشی است و در دانشگاه ها نقشی کلیدی ایفا می کند. پژوهشی تازه به بررسی دقیق تر الگوهای برنامه ریزی درسی در آموزش عالی ایران پرداخته است.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، برنامه های درسی ستون اصلی پروسه آموزشی هستند و به عنوان پایه ای برای تحقق اهداف سیستم های آموزشی عمل می کنند. باتوجه به تغییر و تحولات اجتماعی و اقتصادی، آموزش عالی نیز همیشه نیازمند بازبینی در برنامه های درسی خود بوده است. این تغییرات سبب شده است که دانشگاه ها از تمرکز بر انتقال دانش صرف به طرف رویکردهایی نظیر پرورش کارآفرینان و تولید ارزش حرکت کنند. طراحی برنامه های درسی پویا و انعطاف پذیر که متناسب با نیازهای جامعه و اهداف بلندمدت دانشگاه ها باشد، ضرورتی غیرقابل انکار است.
از سوی دیگر، برنامه ریزی درسی تنها به تدوین محتوا محدود نمی گردد. این حوزه به بررسی جامع عناصر مختلفی همچون اهداف آموزشی، روش های یادگیری، ارزیابی و حتی محیط آموزشی می پردازد. در این بین، انتخاب الگوهای مناسب برای طراحی برنامه های درسی می تواند چالش برانگیز باشد، چونکه این انتخاب ها باید همسو با ماموریت و اهداف خاص هر دانشگاه باشند. پژوهش هایی که دراین خصوص انجام می شوند، به طراحان و سیاست گذاران آموزشی کمک می کنند تا از رویکرد های موثر و کاربردی تر بهره بگیرند.
گروهی از محققان، همچون محمد جوادی پور از دانشگاه تهران و همکارانی از دانشگاه شهید بهشتی، به بررسی الگوهای طراحی برنامه درسی در آموزش عالی ایران پرداخته اند. این پژوهش، که در قالب تحلیل الگوهای موجود و ارائه رویکردهایی برای بهبود آنها انجام شده است، تلاش دارد که با شناسایی نقاط قوت و ضعف الگوهای فعلی، مسیر تازه ای برای بهبود فرآیندهای آموزشی عرضه نماید.
این مطالعه با بهره گیری از روشی نظام مند و تحلیل محتوای کیفی انجام شده است. محققان با مرور مقالات علمی معتبر و تحلیل داده ها از ۱۱ مقاله، به بررسی عمیق الگوهای برنامه ریزی درسی پرداخته اند. این تکنیک به آنها امکان داد که با دقت بیشتری به بررسی چارچوب ها و عناصر برنامه های درسی بپردازند و نقاط کلیدی را شناسایی کنند.
نتایج پژوهش نشان می دهند که در خیلی از موارد، تمرکز اصلی برنامه ریزان بر عناصر بنیادین و کلاسیک برنامه ریزی درسی بوده است، اما ابعاد کلان تر و راهبردی اغلب مورد غفلت قرار گرفته اند. این پژوهش تاکید می کند که بااینکه طراحی جزییات برنامه های درسی اهمیت دارد، توجه به زمینه های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز نقش کلیدی در موفقیت این برنامه ها ایفا می کند.
محققان بر این نکته تاکید کرده اند که الگوهای موجود، نیازمند بازبینی اساسی هستند. به ویژه، توجه به ابعاد گسترده تر برنامه ریزی درسی و ایجاد چارچوب های جدید که بتواند با نیازهای متغیر جامعه و دانشگاه ها سازگار باشد، همچون پیشنهادات اصلی این پژوهش است.
یافته های این پژوهش اهمیت بالایی برای تصمیم گیرندگان و برنامه ریزان آموزشی دارند. طراحی الگوهای برنامه ریزی درسی، به سبب تأثیر مستقیم آن بر کیفیت آموزشی و تحقق اهداف دانشگاه ها، یکی از مسئولیت های حساس در نظام آموزش عالی است.
این پژوهش نشان میدهد که طراحی برنامه های درسی با رویکرد های نوآورانه و توجه به زمینه های کاربردی، می تواند به ارتقای کیفیت آموزشی و تربیت دانشجویانی متناسب با نیازهای جامعه منجر شود.
شایان ذکر است این یافته های علمی پژوهشی در فصلنامه «پژوهش در برنامه ریزی درسی» وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان و با همکاری انجمن مطالعات برنامه درسی ایران انتشار یافته است. این نشریه با تمرکز بر تحقیقات علمی و کاربردی در عرصه برنامه ریزی درسی، بستری برای ارائه یافته های پژوهشی دراین خصوص فراهم نموده است.
منبع: این با من
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب