نقش ژن نئاندرتال در ابتلای افراد به کووید-۱۹ و اچ آی وی
به گزارش این با من تعدادی از پژوهشگران به تازگی اظهار کرده اند، ژن نئاندرتال خطر ابتلای افراد به کووید-۱۹ شدید را زیاد می کند اما امکان دارد از افراد در مقابل ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ آی وی(HIV) تا حدی محافظت کند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از اس تی دی، تعدادی از پژوهشگران در یک مطالعه جدید، ارتباط بین یک نوع ژنتیکی که خطر مبتلا شدن به کووید-۱۹ شدید را زیاد می کند و از سویی در مقابل ویروس اچ آی وی از فرد تاحدی محافظت می کند را شناسایی کرده اند.
بعضی از افراد با آلوده شدن به کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ به شدت بیمار می شوند در حالیکه برخی دیگر فقط علایم خفیف دارند یا اصلا علائمی ندارند. باید بدانید علاوه بر عوامل خطر مانند سن بالا و مبتلا شدن به بیماری های مزمن مانند دیابت، ژنتیک ما هم در خطر مبتلا شدن ما به کووید-۱۹ شدید نقش دارد.
محققان گفتند، در افرادی که حامل آلل خطر کووید-۱۹ در کروموزوم سه بودند، ما شاهد کاهش ۲۷ درصدی خطر ابتلای آنها به اچ آی وی بودیم.
در پاییز ۲۰۲۰، "هوگو زبرگ"(Hugo Zeberg) از موسسه کارولینسکا و "ساوانته پابو"(Svante Pääbo) از موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک اظهار دادند که ما عامل اصلی خطر ژنتیکی برای مبتلا شدن به کووید-۱۹ شدید را از نئاندرتال ها به ارث برده ایم.
در بهار سال ۲۰۲۱، همین دو محقق این عامل خطر را در دی. ان. ای انسان باستانی مطالعه کردند و مشاهده نمودند که فراوانی آن از آخرین عصر یخبندان به صورت قابل توجهی افزایش پیدا کرده است. در واقع دارا بودن یک نوع ژنتیکی که از نئاندرتال ها به ارث رسیده است، به صورت غیرمنتظره ای رایج شده بود.
هوگو زبرگ نویسنده این مطالعه اظهار داشت: این عامل خطر ژنتیکی برای کووید-۱۹ آنقدر رایج بود که من را به فکر فرو برد که آیا واقعا امکان دارد این عامل ژنتیکی بتواند از انسان در مقابل یک بیماری عفونی دیگر محافظتی عرضه نماید یا خیر.
این عامل خطر ژنتیکی(genetic risk factor) در ناحیه ای از کروموزوم ۳(chromosome ۳ ) که از ژن های زیادی تشکیل شده، قرار دارد. چندین ژن در مجاورت آن وجود دارد که گیرنده های سیستم ایمنی را رمزگذاری می کنند. یکی از این گیرنده ها "CCR۵" است که توسط ویروس اچ آی وی برای آلوده کردن گلبول های سفید استفاده می شود. زبرگ دریافت افرادی که عامل خطر مبتلا شدن به کووید-۱۹ را دارند، گیرنده های CCR۵ کمتری دارند.
این سبب شد تا او آزمایش کند و دریابد آیا این مورد خطر ابتلای افراد به اچ آی وی را هم می کاهد یا خیر. او با تجزیه و تحلیل داده های بیماران از سه بانک اطلاعات پزشکی دریافت که حاملان عامل خطر مبتلا شدن به کووید-۱۹، ۲۷ درصد کمتر در معرض خطر مبتلا شدن به اچ آی وی قرار دارند.
زبرگ افزد: این امر نشان داده است که چگونه یک گونه ژنتیکی می تواند هم برای فرد خوب و هم بد باشد. اگر فردی به کووید-۱۹ مبتلا شود، خبر بد است اما خبر خوب این است که این امر محافظتی در مقابل مبتلا شدن فرد به اچ آی وی عرضه می کند.
با این وجود، از آنجاییکه ویروس اچ آی وی در قرن بیستم پدیدار شده است، حفاظت از افراد در مقابل این بیماری عفونی باز هم نمی تواند توضیح دهد که چرا گونه ژنتیکی کووید-۱۹ در ۱۰ هزار سال پیش در میان انسان ها رایج بوده است.
زبرگ در پایان اظهار نمود: گرچه حالا می دانیم که این گونه ژنتیکی عامل کووید-۱۹، محافظتی در مقابل عدم ابتلای افراد به اچ آی وی فراهم می آورد، اما احیانا در آن زمان و بعد از آخرین عصر یخبندان، محافظت در مقابل بیماری دیگری بوده که فراوانی آنرا افزایش داده است. در این مرحله من تنها می توانستم حدس بزنم که چه بیماری سبب افزایش فراوانی آن در ۱۰ هزار سال پیش شده است. آبله یکی از حدسیات من است.
یافته های این مطالعه در مجله "PNAS" انتشار یافته است.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب