دریاچه ارومیه تا سال ۲۰۳۰ خشک نمی شود
به گزارش این با من، محققان دانشگاه تهران، روی تغییرات مکانی و زمانی مساحت آبی دریاچه ارومیه را تا سال ۲۰۳۰ به تفکیک فصول مختلف پیشبینی و ترسیم کردند.
به گزارش این با من به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، پژوهش محققان دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران نشان داده است که با وجود این که تا سال ۲۰۳۰ الگوهای داغ تشدیدشونده و نوسانی، در تمامی بخش های دریاچه ارومیه و در تمامی فصول غالب خواهند بود، دریاچه تا سال ۲۰۳۰ به صورت کامل خشک نخواهد شد.
میثم ارگانی عضو هیأت علمی دانشکده جغرافیا و سرپرست این گروه تحقیقاتی با بیان این نکته اظهار داشت: «شدت و گستردگی فضاییِ خشکی در قسمت های جنوبی دریاچه بیشتر از بخش های شمالی خواهد بود؛ به صورتی که آب در قسمتهایی از بخش های شمالی به صورت دائم وجود خواهد داشت. بخش های شرقی دریاچه، خشکی شدیدتر و گسترده تری را نسبت به بخش های غربی تجربه خواهند کرد. همینطور بر شدت و گستردگی خشکی در قسمت های پیرامونی، میانی و مرکزی دریاچه افزوده خواهد شد، اما میزان این افزایش در قسمت های پیرامونی و میانی بسیار بیشتر خواهد بود.»
وی در رابطه با نتیجه ارزیابی تغییرات دریاچه بر اساس فصول سال اظهار داشت: «شرایط دریاچه در فصل زمستان هم از نظر شدت و هم از نظر گستردگی خشکی بسیار بهتر از سایر فصول خواهد بود؛ به صورتی که نسبت به زمستان های گذشته تغییر چندانی نخواهد داشت. پس از زمستان، شرایط دریاچه در فصل بهار بهتر خواهد بود، هر چند شدت و گستردگی خشکی نسبت به گذشته در همین فصل بیشتر خواهد بود. دریاچه در تابستان و پاییز شرایط بسیار بدتری را نسبت به فصول دیگر هم از نظر شدت و هم از نظر گستردگی خشکی خواهد داشت و وضعیت پاییز بدتر از تابستان خواهد بود.»
ارگانی در رابطه با تصاویر ماهواره ای مورد استفاده در این مطالعه توضیح داد: «تصاویر ماهواره ای سنجنده های TM و ETM ماهواره لندست از زمستان ۲۰۰۷ تا پاییز ۲۰۲۲ با استفاده از Google Earth Engine جمع آوری شد. این پایگاه داده دربردارنده ۶۴ تصویر شامل ۱۶ تصویر به ازای هر فصل است.»
استاد دانشگاه تهران در رابطه با مدلهای به کار رفته در این پژوهش عنوان کرد: «ارزیابی صحت عملکرد مدلها نشان از برتری مدل Forest-based forecast در هر دو شاخص Forecast RMSE و Validation RMSE دارد. این مورد با نظریه این مدل در ارتباط با تغییرات دریاچه ارومیه مطابقت دارد. به این مفهوم که مدل Forest-based forecast برای پیشبینی روند تغییرات پدیده هایی مانند دریاچه ارومیه مناسب می باشد که در گذشته از روند تغییرات مشخصی پیروی نکرده و تغییرات فصلی نامنظمی دارند.»
عضو هیأت علمی دانشکده جغرافیا همینطور اضافه کرد: «ما از مدل Space-time cube برای مدل سازی روند تغییرات در ابعاد زمانی و مکانی در گذشته و مدلهای پیشبینی Curve fit forecast، Exponential smoothing forecast و Forest-based forecast برای پیشبینی مکانی-زمانی تغییرات در آینده استفاده کردیم. خروجی مدلهای پیشبینی هم به شکل مدلهای Space- time cube است که به منظور استخراج الگوهای تغییرات مکانی-زمانی از مدل Emerging hotspot analysis استفاده شد. به منظور ارزیابی صحت عملکرد مدلها هم دو شاخص Forecast RMSE و Validation RMSE به کار رفت که شاخص اول میزان مطابقت هر سری زمانی با منحنی برازش شده و شاخص دوم دقت پیشبینی را ارزیابی می نماید.»
عضو هیأت علمی گروه سنجش از دور و GIS دانشکده جغرافیا در انتها تاکید کرد: «عمده مطالعات در رابطه با کاهش شدید آب دریاچه ارومیه به نتایج ناشی از کاهش آب، بررسی عوامل مؤثر و احیا و مدیریت آب معطوف بوده و پیشبینی روند تغییرات مکانی و زمانی دریاچه در آینده، به رغم اهمیت بسیار زیاد آن، مورد توجه قرار نگرفته است. در حالیکه شناخت روند آتی دریاچه ها برای تدوین برنامه های مدیریت منابع آب پایدار و کاهش نتایج نامطلوب آن ضروریست.»
جزئیات در ارتباط با روش کار و نتایج این پژوهش در تازه ترین شماره نشریه Hydrological Science Journal انتشار یافته و از راه پیوند زیر در دسترس است:
Spatiotemporal forecasting of water change trends in Urmia Lake through to 2030، using STC-based models (https: //www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02626667.2024.2383879)
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب