پژوهشگران قطب اقتصاد كشاورزی كشور پیشنهاد كردند
ورود تکنولوژی های مطابق با شرایط اقتصادی کشور برای تقویت رشد راندمان بخش کشاورزی
این با من: بر طبق پیشنهاد پژوهشگران قطب اقتصاد کشاورزی کشور باید ضمن تقویت کارآیی به روال گذشته زمینه رشد هر چه بیشتر راندمان در بخش زراعت ایران فراهم گردد، هم چنین سیاستگذاران عرصه کشاورزی باید برنامه ریزی های خودرا معطوف به ورود تکنولوژی های مناسب و مطابق با شرایط اقتصادی کشور کرده تا بتوانند از این طریق رشد بهرهوری و در نتیجه رشد بخش کشاورزی را تقویت نمایند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، در مطالعه ای با عنوان «بررسی تأثیر تغییر تکنولوژی بر رشد راندمان کل عوامل تولید در بخش زراعت ایران»، رشد راندمان کل عوامل تولید در بخش زراعت محاسبه و سهم تغییر تکنولوژی، کارآیی و مقیاس را در رشد راندمان کل عوامل تولید در بخش زراعت ایران تعیین شد.
هدف اصلی این مطالعه بررسی تأثیر تغییر تکنولوژی بر رشد راندمان کل عوامل تولید در بخش زراعت ایران و تحلیل روند آن طی سالهای برنامه های توسعه بود.
به این منظور ابتدا با استفاده از شاخص ترنکوئیست - تیل، راندمان ۱۳ محصول زراعی منتخب که حدودا ۸۵ درصد سطح زیر کشت محصولات زراعی را شامل می شوند، همین طور راندمان کل بخش زراعت ایران محاسبه شد. سپس الگوی اقتصادسنجی منطبق بر ساختار تولید بخش زراعت ایران تعیین شد.
برای تصریح بهترین فرم تابعی، ابتدا توابع سهم نهادهای منطبق بر تابع هزینه ترنسلوگ بصورت داینامیک برآورد و سپس آزمون های اقتصادسنجی برای مقایسه انواع مختلف فرم های داینامیک انجام شده و در نهایت فرم استاتیک پذیرفته شد.
همچنین با استفاده از توابع سهم هزینه ارزیابی شده، اثر تغییر تکنولوژی، تغییر مقیاس و کارآیی تخمین زده شد. داده های مورد استفاده، آمار سری زمانی در ارتباط با مقدار، سطح زیرکشت و هزینه تولید ۱۳محصول زراعی طی سالهای ۱۳۹۳-۱۳۶۷ است.
*گزارش بهترین راندمان برای ۱۳ محصول زراعی در برنامه سوم توسعه
بر اساس نتایج این مطالعه، راندمان ارزیابی شده برای تک تک محصولات زراعی از نوسانات زیادی برخوردار بوده و تنها دوره ای که از رشد راندمان نسبتاً مناسبی برخوردار بوده، برنامه سوم توسعه است. از آنجائیکه رشد مداوم راندمان بصورت سالیانه یکی ازمعیارهای سنجش رشد پایدار در بخش کشاورزی به حساب می آید، این امر نشان دهنده نبود پایداری در رشد بخش کشاورزی ایران است که ناشی از سیاستگذاری های متنوع و متغیری است که در این بخش صورت می گیرد.
این امر بر ضرورت تدوین یک برنامه جامع استراتژیک و بلندمدت در راستای رشد مداوم راندمان تک تک محصولات زراعی تاکید می کند تا در سایه آن بخش کشاورزی رشد پایداری را تجربه کند. برمبنای نتایج بدست آمده، رشد راندمان کل عوامل تولید در بخش زراعت ایران طی دوره زمانی ۱۳۹۰-۱۳۶۹ بطور متوسط سالانه ۱.۱۶ درصد بوده است.
نتایج حاصل از تجزیه رشد راندمان هم نشان داد که تغییر تکنولوژی همین طور مقیاس تولید در سطح کلان اثری بر رشد راندمان این بخش نداشته در حالیکه کارآیی بیشترین سهم را در رشد راندمان کل عوامل تولید داشته است. این نتیجه بدان معناست است که در سطح تکنولوژی موجود، نهاده ها بصورت کارآتر مورد استفاده قرار گرفته اند؛ اما در راستای ارتقای تکنولوژی موجود تلاشی صورت نگرفته و عملاً بخش کشاورزی از حالت سنتی خارج نشده که ایرادی جدی در این بخش به حساب می آید. علیرغم این که تغییر تکنولوژی عمده ای در بخش زراعت ایران اتفاق نیفتاده و ازاین رو تأثیر آن بر رشد راندمان بسیار اندک بوده است، اما نتایج تعیین ماهیت تغییر تکنولوژی در بخش زراعت ایران نشان داد که همان تغییر تکنولوژی اندک نیز در راستای مصرف بیشتر نیروی کار و مصرف کمتر ماشین آلات بوده است.
*استفاده کمتر از تکنولوژی ها برای رشد راندمان بخش کشاورزی کشور طی سالهای ۶۷ تا ۹۳
این نتیجه بدان معناست که طی دوره مورد بررسی تکنولوژی هایی در قالب ماشین آلات، تجهیزات و ابزار کار که بتواند به رشد راندمان در بخش منجر شود، کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. ازاین رو پتانسیل افزایش راندمان بوسیله ارتقای تکنولوژی وجود دارد.
رشد بخش کشاورزی به دلایلی چون امنیت غذایی، رشد اشتغال، بهبود توزیع درآمد، کمک به رشد تولید سایر بخش ها، پتانسیل صادراتی زیاد و قابلیت ارزآوری اهمیت به سزایی دارد. با عنایت به کمیابی عوامل تولید، رشد بخش کشاورزی تنها بوسیله استفاده از روش های کارآمدتر و تکنولوژی بهتر یا به عبارتی افزایش راندمان عوامل تولید امکان پذیر است.
معیار راندمان آثار سه گانه تغییر تکنولوژی، تغییر مقیاس و تغییر در راندمان استفاده از نهاده ها را در بر می گیرد.
شناسایی سهم تغییر تکنولوژی در رشد راندمان در هر بخش همچون بخش کشاورزی، همین طور تعیین سهم سایر اجزا (کارآیی و مقیاس) در کنار آن، اهمیت نسبی اجزای راندمان را روشن می کند که از آن می توان در راستای تعیین عوامل عمده تأثیرگذار بر رشد راندمان و تسریع بهبود آن بهره گرفت. از آنجائیکه تقویت اثر هر یک از اجزا، سیاستگذاری خاصی را می طلبد، بدین ترتیب امکان سیاستگذاری های مطلوب و متناسب با روند تغییرات این مولفه ها در راستای رشد راندمان فراهم می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب