بازیابی قدرت تکلم دو زن با رابط مغز و کامپیوتر
به گزارش این با من، پژوهشگران دانشگاه های برکلی، سانفرانسیسکو و استنفورد با استفاده از رابط های مغز و کامپیوتر توانستند کاری کنند که دو زن که قدرت تکلم خویش را از دست داده بودند، از راه یک آواتار دیجیتال باردیگر صحبت کنند.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا و به نقل از انگجت، در تلاشی پیشگامانه، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، برکلی و استنفورد با همکاری شرکتی به نام اسپیچ گرافیکس(Speech Graphics) یک سیستم ارتباطی پیشگامانه ابداع نموده اند که به دو زن فلج شده در اثر سکته مغزی و یک بیماری عصبی اجازه می دهد آزادانه از راه یک آواتار دیجیتالی که با رابط مغز و کامپیوتر آنرا کنترل می کند، صحبت کند.
رابط های مغز و رایانه(BCI) دستگاه هایی هستند که سیگنال های آنالوگ ساخته شده توسط ماده خاکستری مغز را دریافت می کنند و آنها را به سیگنال های دیجیتالی تبدیل می کنند که کامپیوتر ها آنرا درک می کنند.
پژوهشگران برای این مطالعه به رهبری دکتر ادوارد چانگ، رئیس جراحی مغز و اعصاب دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو، ابتدا یک آرایه الکترود 253تایی را در مرکز گفتار مغز بیماری که گرفتار سکته مغزی شده بود، کاشتند.
این آرایه سیگنال های الکتریکی را که مسئول به حرکت درآوردن ماهیچه های فک، لب ها و زبان هستند، نظارت و ضبط کردند و در عوض، آنها را از راه یک کابل در جمجمه بیمار به بانکی از پردازنده ها منتقل کردند.
این مجموعه محاسباتی یک هوش مصنوعی یادگیری ماشینی را در خود جای داده بود که طی چند هفته آموزش، الگوهای سیگنال الکتریکی بیمار را برای بیشتر از 1000 کلمه تشخیص داد.
حالا از راه این رابط هوش مصنوعی، بیمار می تواند پاسخ های خویش را بازگو کند. ضمن این که این بیماران می توانند با صدای طبیعی خود پیش از فلج شدن صحبت کنند، چونکه پژوهشگران با استفاده از صداهای طبیعی ضبط شده پیشین بیمار، سیستم را آموزش می دهند، یعنی همان چیزی که در بازآفرینی صدای افراد مشهوری که درگذشته اند، به صورت دیجیتالی دیده ایم.
علاوه بر این، پژوهشگران با شرکت Speech Graphics که فناوری پویانمایی چهره واقع گرایانه را برای بازی های کامپیوتری می سازد، برای ایجاد یک نمایه دیجیتال از بیمار(آواتار) همکاری کردند.
فناوری این شرکت، حرکات اسکلتی عضلانی لازم را که صورت بر مبنای تحلیل و بررسی ورودی صدا انجام می دهد، مهندسی معکوس می کند، سپس آن داده ها را در لحظه به یک موتور بازی می دهد تا در یک آواتار بدون تاخیر متحرک شود. از آنجاییکه سیگنال های ذهنی بیمار مستقیماً به آواتار منتقل می شود، بیمار می تواند احساسات خویش را در لحظه ابراز کند و به صورت غیرکلامی هم ارتباط برقرار کند.
مایکل برگر، مدیر ارشد فناوری و یکی از بنیان گذاران شرکت Speech Graphics می گوید: ایجاد یک آواتار دیجیتالی که می تواند در لحظه صحبت کند، ابراز احساسات کند و مستقیماً به مغز سوژه متصل شود، پتانسیل چهره های مبتنی بر هوش مصنوعی را بسیار فراتر از بازی های ویدیویی نشان داده است.
وی ادامه داد: بازگرداندن صدای این افراد به تنهایی قابل توجه است، اما ارتباط از راه حالات چهره هم بسیار عالی است و حس تجسم و کنترل را که بیمار آنرا از دست داده است، به وی باز می گرداند.
همینطور در پژوهش مشابه دیگری، پژوهشگران دانشگاه استنفورد فعالیت مغز زنی را که به علت بیماری عصبی ALS توانایی صحبت کردن را از دست داده بود به متن قابل نمایش روی نمایشگر تبدیل کرد.
فناوری رابط مغز و کامپیوتر در اوایل دهه 1970 ارائه شد و در دهه های آتی به آرامی توسعه یافت. پیشرفت ها در سیستم های پردازش و محاسبات اخیراً به تقویت مجدد این حوزه کمک کرده است.
شرکت آمریکایی سینکرون(Synchron) سال قبل نخستین شرکتی شد که با موفقیت یک رابط مغز و کامپیوتر را در مغز یک بیمار انسانی کاشت و خبرساز شد.
ضمن اینکه آزمایشات شرکت نورالینک(Neuralink) متعلق به ایلان ماسک هم اوایل سالجاری محدود شد، چونکه مشخص شد که این شرکت تعداد زیادی از خوک های تحت آزمایش را در دوره های آزمایش قبلی خود کشته است.
منبع: inbaman.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب