رئیس دانشگاه علوم پزشكی تهران:
از نقد تخریبی به شدت دوری نماییم
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه باید از نقد تخریبی به شدت دوری نماییم، اظهار داشت: آنچه شخصاً تجربه و مطالعه کرده ام، چوبش را خورده ام این است که با کنج عزلت گرفتن و خواندن و نوشتن نمی گردد سازندگی کرد.
به گزارش این با من به نقل از ایسنا، دکتر عباسعلی کریمی ضمن بیان این مطلب در آخرین جلسه رسمی هیئت رئیسه دانشگاه علوم پزشکی تهران بر لزوم نقد سازنده به جای نقد تخریبی تصریح کرد و اظهار داشت: زمانی که مسئولیت دانشگاه را عهده دار شدم عملکرد چهارساله مدیریت قبلی را مطالعه کردم و برایم مفید بود. طبق روال گذشته ما هم باید گزارشی از عملکرد تمامی واحدها را در این دوره مدیریتی برای انتقال به آیندگان ثبت نماییم.
ایشان در ادامه تصریح کرد: از پیش به مبحث مورد بحث این جلسه فکر کردم و از دوستان خواستم تا به صورت غیررسمی و آزاد، نقدهای سازنده و چالش های موجود را مطرح کرده و از کارهایی که باید در این دوران انجام می شد و نشد صحبت کنند. از نقد تخریبی باید به شدت دوری نماییم چون سازنده نیست.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: شهادت می دهم همه افرادی که دور این میز نشسته ایم هدفمان خیر بوده و تا آخرین روزی که مسئولیت دانشگاه را داریم از هر توان و کوششی برای پیشبرد برنامه های توسعه ای دانشگاه فروگذار نخواهیم کرد ولی خوب است با نگاهی به گذشته خودمان را نقد نماییم و ببینیم کجا تصمیم اشتباهی گرفتیم و تشخیص نادرستی داشتیم.
کریمی بر مسئولیت ملی دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد و خاطرنشان کرد: افتخار من این است که در این دانشگاه هستم. ما در دانشگاهی با تاریخچه بیشتر از ۱۷۰ سال که از جندی شاهپور و دارالفنون آغاز و به امروز رسیده است، مسئولیت ملی و بین المللی داریم. این دانشگاه ارث و میراث کشور است. با عنایت به این که در این ۴۶ سال حضورم در دانشگاه سردی ها و گرمی های زیادی را از سر گذرانده ام و تاریخ خیلی از وقایع دانشگاه و کشور را در این سال ها دقیق به یاد دارم چه زمان انقلاب و شرکت در حرکت های انقلابی همچون قیام دانشجویی ۱۶ آذر که خیلی از دانشگاهیان را به گلوله بستند، چه در دوران جنگ تحمیلی و تجربه عملیات های مختلف، همواره در دانشگاهی بودم که مرکز جریانات روز کشور بود.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران اظهار نمود: یادم می آید سال ۵۳ یکی از دوستان و هم اتاقی هایم در کوی دانشگاه، توسط ساواک دستگیر و بعد از یک سال و نیم آزاد شد. او امروز یک جراح مغز و اعصاب حاذق بوده و کارهای ارزشمندی برای کشور انجام داده است.
کریمی تصریح کرد: حقیقت این است که امید کاذب دادن گمراه کردن است ولی آنچه شخصاً تجربه و مطالعه کرده ام، چوبش را خورده ام این است که با کنج عزلت گرفتن و خواندن و نوشتن نمی گردد سازندگی کرد. مطالعه در جریان کار کارایی دارد. مدیریت در همه جای دنیا دشوار می باشد. در دوران جوانی باید درصحنه بمانیم و برای ساختن کشور تلاش نماییم.
بنا بر اعلام روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، وی افزود: بزرگ ترین خطا، گناه و اشتباه ما، پیش از هر چیز این است که خودمان ناامید شویم و در مرحله بعد، این ناامیدی را به خانواده، فرزندان و جامعه انتقال دهیم که ازنظر من این نوعی خیانت است. در واقع ناامیدی سمی مهلک است. تکلیف ما به اندازه توانمان است و با انجام خیلی از کارهای کوچک میتوان تغییرات بزرگی ایجاد کرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب