گزارش این با من؛
دانشگاه های برتر آمریکا و انگلیس پناهگاه ثروتمندان شدند
به گزارش این با من شکایت دانشجویان دانشگاه های برتر آمریکا و همینطور اخبار دانشگاه های برتر انگلیس از آن حکایت می کند که این موسسات آموزشی، برخلاف ادعاهایشان دانشجویان ثروتمند را ترجیح می دهند.
به گزارش این با من به نقل از مهر، تحصیل در دانشگاه های برتر دنیا رویای خیلی از جوانان است تا بتوانند با اتکا به تحصیل در موسسه ای معتبر به شغل مناسبی دست یابند و آینده خویش را تأمین کنند. اما بنظر می رسد این رویا در آمریکا و انگلیس فقط برای قشر و عده خاصی از افراد برقرار است. با وجود ادعاهای مختلف این دانشگاه ها برای اختصاص بودجه و اسکالرشیپ جهت گزینش دانشجویانی مستعد که خانواده های ثروتمندی ندارند، آمار و اخبار نشانگر روایت دیگری هستند. خیلی از این دانشگاه ها همچنان تمایل به انتخاب دانشجویان ثروتمندی دارند که شهریه های خویش را یک جا پرداخت می کنند یا والدین شان کمک های مالی زیادی می کنند.
از سوی دیگر بعضی از این دانشگاه ها کمک هزینه هایی به دانشجویان عرضه می کنند که بارها مورد انتقاد قرار گرفته چونکه سود بازپرداخت آنها تا مدت ها دانشجو را گرفتار می کند. در این میان پاندمی کرونا هم موجبات نارضایتی دانشجویان را فراهم نموده و در بعضی از دانشگاه ها باعث شکایت آنها شده است.
در همین راستا در این گزارش بعضی از اقدامات دانشگاه های برتر آمریکا را بررسی می نماییم که انتقادات و شکایاتی را هم در بر داشته است.
تبانی دانشگاه های برتر ضد دانشجویان طبقه متوسط
دانشگاه های جورج تاون، کلمبیا و انستیتو فناوری کالیفرنیا جزو ۱۶ کالج منتخبی هستند که از جانب دانشجویان متهم شده اند با توطئه چینی کمک های مالی برای دانشجویان را محدود کرده اند.
این شکایت در دادگاه ایالت ایلینویز ثبت شده و طبق آن دانشگاه ها از یک روش مشترک برای محاسبه کمک مالی مورد نیاز دانشجویان استفاده کردند تا در واقع سرمایه هایی که این موسسات آموزش عالی در اختیار دانشجویان طبقه کارگر و متوسط قرار می دهد را محدود کند.
وکلای این دانشجویان تخمین می زنند بیشتر از ۱۷۰ هزار دانشجویی که طی سالهای قبل کمک هزینه دریافت کرده اند و در نتیجه چنین عملکردی با خسارت روبرو شده اند.
این دانشگاه ها جورج تاون، کلمبیا، کل تک، نورث وسترن، بروان، دانشگاه شیکاکو، کرنل، یل، دارتموث، پنسیلوانیا، دوک، امروی، وندربیلت، MIT، دانشگاه نوتردام و رایس هستند.
براساس قانون آمریکا دانشگاه ها می توانند با ایجاد دستورالعملی هماهنگ، دانشجویان را بدون توجه به وضعیت مالی شان و فقط برپایه شایستگی هایشان قبول کنند، چنین روشی را گزینش «Need Blind » می نامند.
اما در این میان دانشجویانی که می توانند کل شهریه را پرداخت کنند، برای مدیران جذاب تر هستند چونکه آنها می توانند هزینه اسکالرشیپ ها و گرنت ها را جبران کنند.
سیاست های «Need Blind» برای ایجاد تنوع اقتصادی و نژادی در دانشگاه های برتری اجرا می شوند که از دیرباز به قلعه ای برای افراد ثروتمند و با نفوذ قلمداد می شدند.
برخی از دانشگاه های برتر به سبب کمک های مالی انبوه به دانشجویان کم درآمد مشهور هستند. آنها به دانشجویان وعده می دهند که نیازی به وام ندارند.
اما وکلای دانش آموختگان این دانشگاه ها ادعا می کنند حداقل ۹ دانشگاه همچون جورج تاون، پنسیلوانیا و دوک با بهره گیری از سیاست هایی که به فرزندان اهداکنندگان مالی پیشین یا احتمالی اجازه می دهد در دانشگاه حضور داشته باشند، نشان داده اند که قشر ثروتمند را ترجیح می دهند. بعضی از دانشگاه ها هم توانایی دانشجو برای باز پرداخت کمک هزینه تحصیلی در زمان ثبت نام آنها در برنامه های خاص را بررسی می کنند یا آنها را از لیست انتظار ثبت نام حذف می کنند.
دانشگاه های برتر یا ناقضان قانون آنتی تراست
رابرت جی گیلبرت مدیر شرکت حقوقی «گلیبرت لیتیگیتورز و وکلا» در این زمینه می گوید: این دانشگاه های منتخب هم اکنون دروازه بان رویای آمریکایی هستند و این دروازه را به روی خیلی از افراد مستعد می بندند. گیلبرت یکی از وکلای دانشجویان سابقی است که این شکایت را ثبت کرده اند.
این در حالی است که کارن پرت سخنگوی دانشگاه یل در این زمینه می گوید: سیاست کمک های مالی یل ۱۰۰ درصد مبتنی بر قانون است.
برایان کلارک سخنگوی دانشگاه براون هم در ایمیلی ادعا می کند این دانشگاه تابحال هیچ شکایتی دریافت نکرده و فقط با گزارش رسانه ها از این روند آگاه شده است.
او در این زمینه می گوید: باتوجه به بررسی اولیه، شکایت ضد براون هیچ پایه و اساسی ندارد و دانشگاه آماده است این امر را به صورت شفاف نشان دهد.
البته کمک های مالی میان دانشگاه های برتر از مدت ها قبل هم دلیلی برای شکایت های قانونی بوده است. در سال ۱۹۹۱ میلادی وزارت دادگستری آمریکا ۸ دانشگاه لیگ آیوی (دانشگاه های خصوصی براون، کلمبیا، کرنل، پنسیلوانیا، هاروارد، پرینستون، یل و دارتموث) و MIT را به سبب نقض قانون آنتی تراست و سختگیری در عرضه کمک های مالی متهم کرد. این دانشکده ها کمک های مالی را به دانشجویان منتخبی عرضه می کردند که در چند دانشگاه پذیرفته شده بودند. به قول دادستان ها این روند رقابت برای هزینه شهریه را سخت تر می کرد. هرچند MIT توافق کرد خارج از دادگاه این شکایت را تسویه کند.
پس از این رویداد در سال ۱۹۹۴ میلادی قانونی تصویب گردید که به دانشگاه ها اجازه می داد سیاستNeed-blind را اجرا کنند.
کالج ها توانستند استانداردهای کمک مالی خویش را ایجاد و استفاده کنند و دیگر نیازی به مذاکره یا مقایسه دستاوردهای دانشجویان نبود. هدف این اقدام ترویج دسترسی یکسان بخصوص برای دانشجویان خانوارهای کم درآمد به تحصیلات بود.
با توجه به این قانون ۲۸ دانشگاه منتخب در ۱۹۹۸ میلادی گروه ۵۶۸ رئیس (568 Presidents) را تشکیل دادند تا با توافق نظر، فومول بندی خاصی برای کمک های مالی ارائه نمایند.
در شکایت ذکر شده این روش به میزان زیادی روی توانایی درخواست کننده برای پرداخت هزینه کلی تمرکز می کند. (مبلغی که دانشجویان بعد از دریافت گرنت، اسکالرشیپ و اعتبار مالیاتی) پرداخت می کنند. در شکایت دانشجویان ادعا شده، دانشگاه هایی که این رویکرد را اتخاذ می کنند، در سالهای متوالی به صورت مصنوعی میزان خالص شهریه دریافت کنندگان کمک های مالی را برای افزایش داده اند.
وکلا خواستار آخر دادن به این روش و پرداخت غرامت به صدها هزار دانشجویی هستند که طی ۲ دهه گذشته با اجرای این طرح خسارت دیده اند.
علاوه بر این موارد، دانشگاه های هاروارد و کارولینای شمالی دو موسسه آموزش عالی برتری هستند که با چالش های قانونی در ارتباط با فرایندهای ثبت نام دانشجو روبرو هستند.
شیوع کرونا و نارضایتی دانشجویان از شهریه ها
اما این تنها شکایت ضد دانشگاه های برتر نیست که هزینه های کلانی از دانشجویان دریافت می کنند. در جولای ۲۰۲۱ میلادی یکی از دانشجویان نوتردام از این دانشگاه شکایت نمود و خواهان بازپرداخت شهریه و هزینه هایی شد که از زمان مجازی شدن دانشگاه ها در بهار ۲۰۲۰ میلادی (به دلیل شیوع کووید ۱۹) از وی دریافت شده است.
نوتردام مانند خیلی از کالج ها و دانشگاه ها در سرتاسر آمریکا از اواسط مارس ۲۰۲۰ میلادی به سبب نگرانی های در ارتباط با شیوع کووید ۱۹ دانشگاه ها را مجازی کرد.
این شکایت توسط ایوان اسلیتری ثبت شده و یکی از صدها شکایتی است که دانشجویان ضد کالج ها و دانشگاه ها در دوره پاندمی ثبت کرده اند. دانشگاه های هاروارد و یل هم با شکایت های مشابهی روبرو شدند که البته رد شده اند. از طرف دیگر دادگاه استیناف ایالت ایندیانا شکایت هایی ضد دانشگاه های پردو و ایندیانا را بررسی کرد.
اسلیتری در شکایت خود خواستار بازپرداخت ۲۷۵۰۰ دلاری شده که بعنوان شهریه و همینطور ۲۵۳ دلار هزینه های دانشجویی شده است. این شکایت به صورت دسته جمعی ثبت شده است.
ثروتمندان انگلیسی از بدهی های تحصیلی می گریزند
اما این روند تبعیض آمیز در مورد گزینش دانشجویان فقط به دانشگاه های برتر آمریکایی محدود نیست. در سال ۲۰۱۹ نشریه گاردین در گزارشی نوشت: حدود ۱۰ درصد از دانشجویان دانشگاه های انگلیس به سبب والدین ثروتمند خود از بدهی های کلان در ارتباط با نرخ سود وام های دانشجویی رها هستند چونکه آنها هزینه های تحصیل شان را از قبل به دانشگاه می پردازند.
به نوشته نشریه مذکور به صورت دقیق تر حدود ۱۱۰ هزار دانشجوی مقاطع فوق دیپلم و لیسانس با اتکا به خانواده های ثروتمند خود هزینه تحصیل شان را یک جا پرداخت می کنند و بدین سان از سیستمی که برای پرداخت هزینه های دانشجویان طراحی شده، می گریزند.
این تحقیق که توسط بنیاد Intergenerational در گروه دانشگاه های برتر انگلیس(Russel Group) انجام شده نشان میدهد درصد دانشجویانی که خودشان هزینه هایشان را تأمین می کنند در دانشگاه هایی مانند آکسفورد و کمبریج بسیار بالا است. گروه راسل شامل ۲۴ دانشگاه در انگلیس است که کالج کینگ لندن، دانشگاه کمبریج، آکسفورد، کالج لندن و LSE هم عضو آن هستند.
آنگوس هانتون یکی از بنیانگذاران Intergenerational می گوید: دولت باید رفتاری عادلانه نسبت به تمام دانشجویان داشته باشد و این به معنای آن است که نرخ سود کمک هزینه دانشجو در دانشگاه کم شود، هزینه ها کاهش یابند، گرنت ها تغییر کنند و نرخ سود بازپرداخت کمک هزینه دانشجو به دانشگاه کاهش پیدا کند تا جوانان با نرخ مالیات بیشتر از ۴۰ درصد برای بقیه عمرشان روبرو نشوند.
این مرکز در تحقیقات خود متوجه شد فقط ۱۰.۲۱ درصد از ۱.۰۸ میلیون دانشجوی ساکن در انگلیس در مقاطع کاردانی و کارشناسی در سال ۱۷-۲۰۱۶ میلادی هزینه های تحصیل خویش را پرداخته اند.
به این ترتیب ثروتمندترین دانشجویان انگلیس از پرداخت ۶ هزار پوند سود هنگام تحصیل به دانشگاه اجتناب کردند. از طرف دیگر دانشجویانی که وام گرفته اند با نرخ بهره ۶.۳ درصدی روبرو شده اند که بیشتر از ۴ برابر نرخ سود وام ۱.۵ درصدی دولتی است. بدین سان افرادی که وام دانشجویی دریافت کرده اند طی ۳۰ سال بعد باید ۹ درصد از درآمد سالانه خویش را به بازپرداخت وام اختصاص دهند.
عقب نشینی دانشگاه های انگلیسی برای بازپرداخت شهریه ها
در آوریل ۲۰۲۱ میلادی هم بیشتر از ۱۳۲ هزار دانشجوی دانشگاه های انگلیسی خواستار بازپرداخت هزینه های کالج طی بازه اعتصابی شدند که در سال قبل تحصیلی اتفاق افتاده بود.
با توجه به اعتصابات و شیوع ویروس کرونا دانشجویان قادر به حضور در دانشگاه نبودند. از همین رو باتوجه به شیوع ویروس کرونا و اعتصابات چند دانشگاه همچون دانشگاه ناتینگهام، نیوکاسل و ریدینگ اعلام نموده اند در صورتی که دانشجو در پردیس دانشگاه اقامت نمی کنند (به دلیل شیوع کرونا) برای سومین ترم اقامت هزینه ای دریافت نمی کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب