به گزارش این با من به نقل از ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تاثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.
در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.
پیشرفت این بیماری می تواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلول ها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق می افتد که منجر به بی فایده شدن دیالیز برای بیماران می گردد.
فیبروز صفاقی با اهمیت ترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که به صورت معمول به جهت التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی می دهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق می افتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاش هایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی انجام شده است.
نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران می گردد.
یافته های این پژوهش برای نخستین بار نشان داد میتوان از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده نمود. مطالعات بالینی آینده می تواند امکان استفاده درمانی از این سلول ها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.